Και το 2022 θα συνεχιστεί το «μπρος-πίσω» στα ρολόγια μας, καθώς την Κυριακή 27 Μαρτίου 2022 θα μετακινήσουμε τους δείκτες των ρολογιών μας μια ώρα μπροστά.
Αν και η πρόταση της Κομισιόν το καλοκαίρι του 2018 να καταργηθεί η αλλαγή ώρας στην Ευρώπη είχε περάσει και οι χώρες της ΕΕ είχαν τη δυνατότητα να επιλέξουν ποια ζώνη ώρας θα διαλέξουν, ωστόσο το θέμα φαίνεται να έχει μπει «στον πάγο».
Η αρχική πρόταση ήθελε το 2019 ως την τελευταία χρονιά που οι δείκτες των ρολογιών στην Ευρώπη θα άλλαζαν στις 31 Μαρτίου, δίνοντας στα κράτη – μέλη το περιθώριο να περάσουν και στη χειμερινή ώρα την τελευταία Κυριακή του Οκτωβρίου.
Ωστόσο, με το ξέσπασμα της πανδημίας του κορωνοϊού και το ενδιαφέρον να στρέφεται εκεί, το μέτρο κατάργησης της αλλαγής ώρας δεν θεσπίστηκε ποτέ. Και πιο συγκεκριμένα, η τελική απόφαση βρίσκεται στο Συμβούλιο της Ευρωπαϊκής Ένωσης και στο Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο, με το δεύτερο να έχει εγκρίνει την πρόταση της Κομισιόν και το πρώτο να μην έχει ακόμα οριστικοποιήσει τη θέση του.
Υπενθυμίζεται ότι η αρχή της θερινής ώρας έγινε στη Γερμανία, κατά τη διάρκεια του Α’ Παγκοσμίου Πολέμου, και ακολούθησε η Μεγάλη Βρετανία.
H θερινή ώρα σε Ελλάδα και Ευρώπη
Ανέκαθεν, η θερινή ώρα άλλαζε πάντα την τελευταία Κυριακή του Μαρτίου (μία ώρα μπροστά) για το καλοκαίρι και την τελευταία Κυριακή του Οκτωβρίου (μία ώρα πίσω) για το χειμώνα (χειμερινή ώρα). Ήταν το 1976, όταν με αφορμή την πετρελαϊκή κρίση, «όπου αποφασίστηκε στην Ευρώπη η καθιέρωση της θερινής ώρας με στόχο την εκμετάλλευση του ηλιακού φωτός για τις ώρες εργασίας και την εξοικονόμηση ενέργειας».
Στην Ελλάδα η θερινή ώρα εφαρμόστηκε για πρώτη φορά, δοκιμαστικά, το 1932 και συγκεκριμένα από τις 6 Ιουλίου μέχρι την 1η Σεπτεμβρίου, όταν τα ρολόγια είχαν τεθεί μία ώρα μπροστά. Στη συνέχεια όμως εγκαταλείφθηκε, επειδή στις 28 Ιουλίου 1916 στις 04:00 ώρα, τα ρολόγια στην Ελλάδα είχαν τεθεί 25 λεπτά μπροστά κατά την εισδοχή της ζώνης ώρας που είχε αποφασιστεί παγκοσμίως.
Έτσι η διαφορά σε σχέση με το φως του Ήλιου που καθορίζει και τον πραγματικό χρόνο γινόταν πολύ μεγάλη, κυρίως στα δυτικά τμήματα της χώρας και περισσότερο στη Κέρκυρα. Τα επόμενα χρόνια είχε υιοθετηθεί μια απλή μετατόπιση της ώρας έναρξης λειτουργίας δημόσιων υπηρεσιών και καταστημάτων κατά μισή ώρα, στη χειμερινή περίοδο.
Στη δεκαετία όμως του ’70, μόλις δύο χρόνια μετά την ενεργειακή κρίση που ξέσπασε στην Ευρώπη το 1973, αποφασίστηκε η υιοθέτηση του μέτρου της θερινής ώρας από μεγάλο μέρος των κρατών της, συμπεριλαμβανομένης και της Ελλάδας, με έναρξη το 1975.
Η αλλαγή της ώρας γίνεται σύμφωνα με οδηγία της Ευρωπαϊκής Ένωσης που υποχρεώνει όλα τα κράτη μέλη να την εφαρμόζουν ως νόμο, και πραγματοποιείται την τελευταία Κυριακή του Μαρτίου στις 1 π.μ. ώρα Γκρίνουϊτς (GMT), ενώ τελειώνει την τελευταία Κυριακή του Οκτωβρίου του ίδιου έτους στις 1 π.μ. ώρα Γκρίνουϊτς. Επομένως η αλλαγή είναι ταυτόχρονη για όλα τα κράτη μέλη τα οποία έχουν υιοθετήσει το μέτρο.
