Θα προσπαθήσω αποβάλλοντας την οργή μου γι’ αυτά που βλέπω, όχι να κατηγορήσω αλλά μάλλον να παρακαλέσω τους υποψήφιους άρχοντες του τόπου μου.
Τους παρακαλώ να σταματήσουν την στημένη φωτογράφιση κατά τη διάρκεια επίσκεψης τους σε χωράφια και πλατείες. Τις φωτογραφίες με αγκαλιάσματα με τον λαό και την μαζική δημοσιοποίηση των φωτογραφιών.
Τους παρακαλώ να ξεχωρίσουν την γνωστοποίηση ενός γεγονότος από την φαρισαϊκή προβολή της λύπης τους παρέα με φωτογράφους και κειμενογράφους.
Για όλα υπάρχει ένα μέτρο που πράγματι, όσο περνάει ο καιρός, έχει ξεπεραστεί. Οι ηθικοί φράχτες, που ορίζουν τα όρια του μέτρου, έχουν καταπατηθεί ήδη.
Που θα φτάσουμε; Θα επιλέξουμε να πουλάμε την εικόνα ή επιτέλους θα επιστρέψουμε στην κανονικότητα;
Φυσικά και η εικόνα είναι μέρος της καθημερινότητας μας αλλά η άμετρη και υπερβολική χρήση της οδηγεί σε μονοπάτια που καταλήγουν σε γκρεμό.
