Όταν ο τετράχρονος Κωστάκης άνοιξε το δώρο το γενεθλίων του που του
είχε φέρει η γιαγιά, ανακάλυψε ένα τεράστιο νεροπίστολο. Το πήρε και
πήγε κατευθείαν στην κοντινότερη βρύση. Ο μπαμπάς του δεν ήταν και
τόσο ευχαριστημένος. Στράφηκε στη μητέρα του (τη γιαγιά του Κωστάκη
ντε, που είχε φέρει το νεροπίστολο) και είπε:
– Δεν ξέρω τι να πω. Καλά, ξέχασες πώς σε τρελαίναμε με τα
νεροπίστολα, όταν είμαστε πιτσιρικάδες;
Η μητέρα, μ` ένα χαμόγελο στο πρόσωπό της, απάντησε:
– Όχι, δεν ξέχασα….. Το θυμάμαι….. το θυμάμαι…..
Ένας ράμπο της εφορίας κάνει έφοδο σ` ένα ορνιθοτροφείο και ρωτάει τον ιδιοκτήτη :
-Πόσα ξοδεύεις το χρόνο για να ταΐσεις τις κότες σου;
-Δέκα χιλιάδες, αλλά τις ταΐζω όλο καλαμπόκι.
-Χμ, φαίνεται πως έχεις αρκετά κέρδη για να τις ταΐζεις όλο καλαμπόκι, επομένως σύμφωνα με τα αντικειμενικά κριτήρια της κυβέρνησης πρέπει να πληρώσεις πολύ φόρο.
Τον άλλο χρόνο, όταν ξαναπήγε ο εφοριακός, ο πτηνοτρόφος ήταν προετοιμασμένος.
-Τι δίνεις στις κότες σου;
-Μαζεύω αποφάγια από τη γειτονιά και τις ταΐζω…
-Χμ, έτσι ε; Σύμφωνα με τους νόμους και τα ψηφίσματα της κυβέρνησης πρέπει να πληρώσεις πολύ φόρο γιατί έτσι δεν έχεις έξοδα και σου περισσεύουν αρκετά!
Ένα ολόκληρο χρόνο βασάνιζε το μυαλό ο φουκαράς ο πτηνοτρόφος για να βρει τρόπο να ξεφύγει από τον ράμπο και όταν αυτός ξαναπήγε και τον ρώτησε τι ταΐζει τις κότες του, απάντησε :
-Τους δίνω 20 ευρώ και τρώνε έξω.
