Η ημέρα των εγκαινίων είναι η χαρά του πολιτικού και του δημοσιογράφου… στην προκειμένη περίπτωση ο λόγος γίνεται για την εμπορική έκθεση της Νέας Καρβάλης.
Υπήρχαν στιγμές που νόμιζες ότι βρισκόσουν στις απονομές Όσκαρ… μια παράλληλη έκθεση που μπορείς κι αυτή να τη χαρακτηρίσεις εμπορική.
Ζωντανές συνδέσεις και δηλώσεις κατά την άφιξη πολιτικών προσώπων που ξεπερνούσε την λογική των πραγμάτων και μια νευρικότητα που πιθανόν να μην την έχει ούτε ένας πολεμικός ανταποκριτής.
Η εικόνα μου προξένησε θλίψη, μια κιτς κατάσταση που μου θύμιζε αμερικάνικες σαπουνόπερες. Νομίζω ότι περισσότερο φταίμε εμείς οι δημοσιογράφοι παρά οι πολιτικοί. « Συνένοχοι είμαστε όλοι στην τρέλα» λέει ο στίχος ενός τραγουδιού και εδώ φαίνεται να ταιριάζει απόλυτα.
Στην εποχή της εικόνας και της φαινομενικής ευσέβειας θέλει πολύ κουράγιο να αντισταθείς. Να αξιολογήσεις την σημασία των πραγμάτων και να τα ιεραρχήσεις μέσα στο μυαλό σου.
Είναι κρίμα να πεθάνουμε ή να πεθάνουμε κάποιους άλλους από υπερβολική δόση δημοσιότητας. Το πρόβλημα όμως είναι ότι εθιστήκαμε και χρειάζεται πλέον πολύς κόπος για να επανέλθουμε στα φυσιολογικά επίπεδα.
