ΑΡΘΡΟ ΤΟΥ ΚΩΣΤΗ ΣΙΜΙΤΣΗ
Η αντιπολίτευση χωρίς όρια και ηθικές σταθερές ζημιώνει τον τόπο και την αλήθεια. Αν προστεθεί και η άγνοια, το μείγμα γίνεται εκρηκτικό και η βλάβη δεν επανορθώνεται.
Στον τομέα της διαχείρισης των απορριμμάτων η διαστρέβλωση είναι τεράστια. Από τότε που ξεκίνησε ο εθνικός σχεδιασμός στις αρχές του 2000 είδαμε «γαλατικά χωριά» να αντιστέκονται με τη βοήθεια των «ανατρεπτικών» κομμάτων, είδαμε δάση να καίγονται από τις παράνομες χωματερές που δεν ενοχλούν τους «οικολογούντες», είδαμε πολιτικούς που προέρχονται από τον λεγόμενο συντηρητικό χώρο να χειρίζονται έναν ριζοσπαστικό λόγο που θα τον ζήλευαν και τα πιο επαναστατημένα μυαλά. Στο μεταξύ ο εθνικός σχεδιασμός προχωρεί με βήμα σημειωτόν, η χώρα πληρώνει πρόστιμα στην Ευρωπαϊκή Ένωση, οι διαγωνισμοί ολοκληρώνονται ύστερα από πολύχρονες διαδικασίες, ενστάσεις και δικαστικές διενέξεις εφαρμόζοντας παρωχημένες πια τεχνολογίες.
Η Καβάλα είχε ενταχθεί στον εθνικό σχεδιασμό ως εξής. Στον Δήμο Καβάλας επρόκειτο να κατασκευαστούν και να λειτουργούν ένας Σταθμός Μεταφόρτωσης Απορριμμάτων (ΣΜΑ) και ένα Κέντρο Διαλογής Ανακυκλώσιμων Υλικών (ΚΔΑΥ). Και οι δύο εγκαταστάσεις χωροθετήθηκαν επί διοικήσεως Εριφυλλίδη στην Καρβάλη, σε χώρους όπου επιτρέπεται η εγκατάσταση μονάδων μικρής και μεσαίας όχλησης.
Η ΑΔΟΞΗ ΚΑΤΑΛΗΞΗ ΤΟΥ ΚΔΑΥ ΚΑΙ ΤΟΥ ΣΜΑ
Όταν ήρθε η ώρα της περιβαλλοντικής αδειοδότησης του ΚΔΑΥ το 2008 όλες οι αντιπολιτευόμενες παρατάξεις στο Δημοτικό Συμβούλιο αντέδρασαν χωρίς να εξαιρείται η παράταξη του απελθόντος τότε δημάρχου. Ακούστηκαν επιχειρήματα πως το ΚΔΑΥ θα έφερνε μύγες και σκόνη στο χωριό και αυξημένη κυκλοφοριακή φόρτιση. Μαζεύτηκαν και πολλές υπογραφές από τους κατοίκους, στους οποίους είχε τεθεί το παραπειστικό ερώτημα αν θέλουν τα σκουπίδια στην Καρβάλη. Ακολούθως το Νομαρχιακό Συμβούλιο Καβάλας γνωμοδότησε αρνητικά για τους ίδιους λόγους. Βρήκε τότε ευκαιρία το Υπουργείο να αποφανθεί πως θα ήταν αντιοικονομική η λειτουργία ενός ΚΔΑΥ σε κάθε νομό, οπότε τα δικά μας ανακυκλώσιμα θα έπρεπε να μεταφέρονται στη Δράμα ή στην Ξάνθη.
Λίγα χρόνια αργότερα τέθηκε το ίδιο ζήτημα για τον ΣΜΑ. Στη λαϊκή συνέλευση που έγινε στην Καρβάλη το καλοκαίρι του 2012 ο τότε Περιφερειάρχης δήλωσε καταχειροκροτούμενος πως δεν πάει κόντρα στις επιθυμίες του λαού και πως αποσύρει τη χρηματοδότηση του έργου. Ουδείς στο τότε Περιφερειακό Συμβούλιο αντέδρασε γι’ αυτή τη μονομερή απόφαση του κ. Γιαννακίδη, που έστειλε τον σχεδιασμό πολλά χρόνια πίσω. Ας θυμηθούμε ότι συμμετείχε και ο κ. Χρυσόστομος Παπαδόπουλος στην παράταξη Γιαννακίδη. Ποτέ δεν εξήγησε τους λόγους της τότε αφωνίας του.
Ο ΠΑΡΑΝΟΜΟΣ ΣΜΑ ΤΗΣ ΑΣΠΡΗΣ ΑΜΜΟΥ ΚΑΙ Ο ΣΤΟΧΟΣ ΓΙΑ ΜΕΑ
Σταθμό Μεταφόρτωσης Απορριμμάτων έχουμε στον Δήμο Καβάλας. Βρίσκεται μέσα στο δάσος της Άσπρης Άμμου, εκεί όπου παλιότερα ήταν η Προκεχωρημένη Αποθήκη Πυρομαχικών. Είναι έργο Λ. Αθανασιάδη. Το ολοκλήρωσε χωρίς κανείς να τον εμποδίσει αλλά δεν μπορεί να πάρει άδεια λειτουργίας επειδή βρίσκεται μέσα στο κηρυγμένο αισθητικό δάσος. Το ίδιο πρόβλημα αντιμετωπίζει και το κυνοκομείο, από την άλλη πλευρά του δρόμου. Εφόσον ο ΣΜΑ λειτουργούσε υπό τη σιωπηρή ανοχή των συναρμόδιων υπηρεσιών, επιλέξαμε ως διοίκηση να ρίξουμε το βάρος στη δημιουργία νέου και όχι στη νομιμοποίηση του παλιού. Ομολογώ πως δεν είχα προβλέψει τη στάση της Περιφέρειας και των στελεχών της. Παρά την αναποδιά ετοιμάσαμε νέα μελέτη για ΣΜΑ και ΚΔΑΥ στο παλιό λατομείο της Άσπρης Άμμου και την παραδώσαμε στην κ. Τσανάκα.
Όταν ανέλαβε η κ. Τσανάκα συζητήσαμε για το θέμα και συμφωνήσαμε πως η τοποθεσία αυτή ήταν ιδανική για να εγκατασταθεί η Μονάδα Επεξεργασίας Απορριμμάτων (ΜΕΑ), αφού δεν την ήθελαν στον Ξεριά του Δήμου Νέστου, και πως ο ΣΜΑ στην ουσία θα ενσωματώνονταν λειτουργικά στη ΜΕΑ. Άρα ο στόχος της έπρεπε να είναι η δημοπράτηση του έργου της ΜΕΑ με χρήματα του ΕΣΠΑ, ώστε να ικανοποιηθούν οι περιβαλλοντικές απαιτήσεις και να γίνει ένα εργοστάσιο που θα απασχολούσε πάνω από 100 εργαζόμενους δίπλα στην πόλη. Αντί γι’ αυτό είδαμε να μπαίνουν τα αντίσκηνα του προσωρινού καταυλισμού των προσφύγων, επιλογή απάνθρωπη και επικίνδυνη και, επιπλέον, καταστροφική για τον αναπτυξιακό σχεδιασμό του Δήμου μας.
Την ίδια εποχή η κ. Τσανάκα ανακοίνωσε πως προτίθεται να κατασκευάσει ΣΜΑ πολύ κοντά στον Αμυγδαλεώνα. Θεωρήσαμε την πρόθεση βλαπτική για την περιοχή και για τα οικονομικά του Δήμου και προτείναμε (σε συνέντευξη που δόθηκε τον Μάιο του 2017) να αδειοδοτηθεί ο «παράνομος» ΣΜΑ της Άσπρης Άμμου. Αυτή η σκέψη διατυπώθηκε το 2017, σήμερα όμως τα δεδομένα έχουν αλλάξει και πάλι. Η ΜΕΑ βρίσκεται πολύ κοντά στην υλοποίησή της και ο ΣΜΑ της Άσπρης Άμμου θα είναι αχρείαστος και θα σταματήσει να λειτουργεί.
ΕΠΙΜΥΘΙΟ: ΕΥΕΛΙΞΙΑ ΚΑΙ ΠΡΟΣΑΡΜΟΣΤΙΚΟΤΗΤΑ
Το επιμύθιο είναι πως όταν ο κεντρικός σχεδιασμός αλλάζει, πρέπει και ο τοπικός σχεδιασμός να αναπροσαρμόζει τους στόχους και τις τακτικές του. Η ευελιξία και η ευρηματικότητα είναι αναγκαίο προσόν στην Ελλάδα της πολυνομίας, της προσωποκεντρικής πολιτικής από τους υπουργούς, των πολλαπλών καθυστερήσεων και των αναβολών. Το ποτάμι για να φτάσει μέχρι τη θάλασσα έχει κάνει πολλές στροφές. Δίνω τρία παραδείγματα προσαρμοστικότητας: 1) Το μονοπάτι της Παλιάς Καβάλας είχε υποβληθεί σε πρόγραμμα Interreg. Για διάφορους λόγους -όχι αξιοκρατικούς- μας υπερκέρασαν άλλες προτάσεις. Αλλάξαμε πλεύση και βρήκαμε χρηματοδότηση από το ΕΣΠΑ του Υπουργείου Περιβάλλοντος. 2) Η ανάπλαση του κέντρου των Κρηνίδων θα χρηματοδοτούνταν από κάποια ταμειακά υπόλοιπα της πρώην Νομαρχίας. Αυτά τα λεφτά ακόμη κοιμούνται στο ταμείο της Περιφέρειας κι εμείς βρήκαμε χρηματοδότηση από το ΕΣΠΑ του Υπουργείου Εσωτερικών. 3) Από το ΥΠΕΣ πήραμε χρήματα για την ανάπλαση της Ερυθρού Σταυρού – Βενιζέλου κλπ ενώ αρχικά θα παίρναμε από το Κέντρο Ανανεώσιμων Πηγών Ενέργειας, όπου είχαμε ξεκινήσει με πολύ υψηλή βαθμολογία αλλά στη συνέχεια πατώσαμε προς δόξαν κάποιων δημάρχων της Αττικής.
ΚΑΙ ΜΙΑ ΣΥΜΒΟΥΛΗ ΠΡΟΣ ΟΣΟΥΣ ΘΕΛΟΥΝ ΝΑ ΑΚΟΥΝ
Όταν κάναμε την πρόταση να αδειοδοτηθεί ο «παράνομος» ΣΜΑ της Άσπρης Άμμου, ξέραμε τι λέγαμε. Δεν πετάξαμε μια κουβέντα στην τύχη. Γνωρίζαμε πως αυτό είναι εφικτό νομικά. Έχοντας διατελέσει στη διοίκηση του Δήμου Καβάλας ήμασταν πεπεισμένοι πως οφείλαμε να κάνουμε εποικοδομητική αντιπολίτευση διακατεχόμενοι από την ηθική της ευθύνης απέναντι στον τόπο και τους ανθρώπους του (μας). Μακάρι να είχαν και άλλες παρατάξεις αυτό το σκεπτικό και τότε και τώρα.
Ύστερα από τόσα χρόνια στην τοπική και στην περιφερειακή αυτοδιοίκηση θεωρώ πως είμαι σε θέση να προτρέψω τους νέους ιδίως συμβούλους αλλά και τους παλαιότερους να διαβάζουν προσεκτικά, να ενημερώνονται και να ρωτούν. Ουδέποτε αρνήθηκα σε οποιονδήποτε την ενημέρωση ή τη συμβουλή μου (ας την πάρουν κι ας τη μεταχειριστούν όπως θέλουν). Ο τόπος δεν χρειάζεται φωνές και εξυπνάδες ανεκδοτολογικού στιλ . Και πολύ περισσότερο δεν χρειάζεται ύβρεις και ψέματα. Χρειάζεται ανθρώπους με ήθος, με ιδέες, με προτάσεις υλοποιήσιμες. Αυτά περιμένουμε ιδίως από τους νέους πολιτικούς.
Η Καβάλα πιέζεται πλέον γεωγραφικά από τη Θεσσαλονίκη και την Αλεξανδρούπολη. Αν λείψουν η ενότητα και η αίσθηση του συνανήκειν και επικρατήσουν η προχειρότητα, η επίδειξη, η αμάθεια και η κακογουστιά, η Καβάλα θα καταντήσει μια αρχόντισσα κακογερασμένη, ανέραστη, θύμα εκμετάλλευσης από πρόσκαιρους αγαπητικούς. Αυτό θέλουμε για την πόλη μας;
