Ένας τύπος μπαίνει σ’ ένα μπαρ, κάθεται στη μπάρα και ζητάει πέντε ποτήρια ουίσκι.
«Όλα μαζί;» ρωτάει ο σερβιτόρος.
«Ναι. και τα πέντε» απαντά ο πελάτης, «σκέτα, χωρίς πάγο».
Τον σερβίρει, και ο πελάτης τα πίνει μονορούφι.
«Σερβιτόρε» λέει. «Τώρα, βάλε μου τέσσερα ποτήρια ουίσκι, χωρίς πάγο».
Ενώ αυτός τα σερβίρει, αρχίζει να βλέπει ότι ο πελάτης έχει αποκτήσει ένα χαζό χαμόγελο. Αφού πιεί συνεχόμενα και τα τέσσερα ποτήρια, προσπαθεί να σηκωθεί όρθιος. και καθώς αρπάζεται από τη μπάρα αναφωνεί
«Αγόρι! Φέρε μου άλλα τρία ποτήρια ουίσκι». Γελάει λίγο και προσθέτει
«Χωρίς πάγο».
Ο σερβιτόρος υπακούει και ο πελάτης τα ξαναπίνει γρήγορα. Τώρα δεν είναι χαζό μόνο το χαμόγελο αλλά και το βλέμμα.
«Φίλε!» λέει τώρα με δυνατά φωνή, «βάλε μου δύο ποτήρια από το ίδιο».
Το κατεβάζει και φωνάζει για γι’ άλλη μια φορά στον σερβιτόρο
«Αδελφέ! Είσαι σαν αδελφός για μένα…» Γελάει με λόξυγκα και προσθέτει: «Βάλε μου άλλο ένα ποτήρι ουίσκι, χωρίς πάγο. Αλλά μόνο ένα, έτσι; Μονάχα ένα…»
Ο μπάρμαν τον σερβίρει. Ο τύπος κατεβάζει το ποτήρι και με μία μόνη γουλιά και εξ αιτίας μιας ακαταμάχητης ζαλάδας. πέφτει στο πάτωμα εντελώς και οριστικά μεθυσμένος.
Από εκεί κάτω, λέει στο σερβιτόρο:
«Ο γιατρός δε θέλει να με πιστέψει, αλλά εσύ είσαι μάρτυρας: Όσο λιγότερο πίνω. τόσο χειροτέρα γίνομαι!!!!”
Ο Κωστίκας και ο Γιωρίκας κάθονται στο καφενείο όταν πηγαίνει ένας τουρίστας και τους λέει:
– Ντου γιου σπικ ιγκλις;
Κοιτιούνται οι δύο τους και απαντάει ο Κωστίκας:
– Ιγκλις νο
– Σπρέχεν ζι ντόιτς;
– Ντόιτς νο, απαντάει ο Γιωρίκας.
– Παρλάρε ιταλιάνο;
– Ιταλιάνο νο, λέει ο Κωστίκας.
– Παρλέ βου φρανσέ;
– Φρανσέ νο, λέει ο Γιωρίκας.
– Πάρλα εσπανιόλ;
– Εσπανιόλ νο, λέει ο Κωστίκας.
Απογοητευμένος ο τουρίστας φεύγει και λέει ο Κωστίκας στον Γιωρίκα:
– Λέω να πάμε να μάθουμε καμιά ξένη γλώσσα.
– Γιατί; ρωτά ο Γιωρίκας.
– Για να μπορούμε να συνεννοηθούμε με τους ξένους, απαντά ο Κωστίκας.
Και του λέει ο Γιωρίκας:
– Γιατί αυτός που ήξερε 5 γλώσσες συνεννοήθηκε;
