Η γυναίκα παραπονιέται στο ινστιτούτο αδυνατίσματος ότι, αντί να χάνει βάρος,
κερδίζει.
– Να σας πω τι έγινε προχτές, διηγείται. Έφτιαξα μια τούρτα για τα γενέθλια του άντρα
μου και στο τραπέζι το βράδυ, φάγαμε τη μισή. Την άλλη μέρα κοίταγα όση είχε
απομείνει και αποφάσισα να κόψω μια λεπτή φετούλα και να τη φάω. Η μια φέτα έφερε την
άλλη και στο τέλος δεν έμεινε τίποτα απ την τούρτα. Γι αυτό είμαι στενοχωρημένη:
Δεν έχω δυνατή θέληση και δεν μπορώ να επιβληθώ στον εαυτό μου.
– Κι ο άντρας σου τι είπε, όταν διαπίστωσε ότι είχες φάει και την υπόλοιπη μισή
τούρτα; ρώτησε μια άλλη χοντρή.
– Δεν το κατάλαβε, γιατί αμέσως έφτιαξα μια άλλη τούρτα κι έφαγα τη μισή.
Πάει ο Θανάσης στο αφεντικό του και του λέει ότι η γυναίκα του αποφάσισε να κάνει
γενική καθαριότητα στο σπίτι και χρειαζότανε τη βοήθειά του, για να καθαρίσουν το
υπόγεια, τα πατάρια, να τινάξουν τα χαλιά και να σουλουπώσουν τον κήπο.
– Θανάση, σε χρειάζομαι εδώ, λέει τ αφεντικό. Δεν μπορώ να σου δώσω άδεια για αύριο.
– Ευχαριστώ αφεντικό, λέει ο Θανάσης. Το ήξερα ότι μπορώ να βασίζομαι επάνω σου!
