Δεύτερο κύμα χιονιά, διάρκειας ούτε μίας ημέρας και η ανεπάρκεια μας σκέπασε μαζί με το χιόνι τις μεγαλοστομίες μας και τα εορταστικά δελτία τύπου για δήθεν ετοιμότητα του κρατικού – δημοτικού μηχανισμού.
Αυτή τη φορά τα λιγοστά παμπάλαια μηχανήματα εγκλωβίστηκαν στον πανικό της πόλης και στην κυκλοφοριακή ασφυξία που δεν χρειάζεται καν χιόνι για να τη νιώσει κανείς.
Τα χωριά έζησαν μια πρωτοφανής εγκατάλειψη και ένοιωσαν τη μοναξιά του Καλλικράτη, Αναπόλησαν τις εποχές που έβλεπαν έστω κι ένα αγροτικό όχημα να καθαρίζει τους κεντρικούς δρόμους.
Η κατάσταση χειροτερεύει, ιδιαίτερα για τους μικρούς οικισμούς, και την ίδια στιγμή τα δελτία τύπου με τις συσκέψεις αυξάνονται και εμφανίζουν μια πλασματική πραγματικότητα βγαλμένη από μια ωραία πολιτεία που διαρκώς προετοιμάζεται και προοδεύει. Όνειρα θερινής νυκτός και μια επιμονή να ρετουσάρουμε την φωτογραφία αφαιρώντας τις ρυτίδες της τοπικής αυτοδιοίκησης.
Όσα λαμπάκια κι αν ανάψουμε, όσες φωτογραφίες χαμογελαστές κι αν δημοσιεύσουμε στο facebook, ποτέ δεν θα μπορέσουμε να ρετουσάρουμε την πραγματικότητα.
Οι ευθύνες μας κυκλώνουν όλους… πρώτα σε αυτούς που διοικούν και μετά σε ένα λαό που θεωρεί επανάσταση το βρίσιμο και πιστεύει ακόμη σε ανθρώπινα είδωλα που χαϊδεύουν τ’ αυτιά του.
Η λογική λέει ότι για να διορθώσουμε τα λάθη μας πρέπει να κάτσουμε και να συζητήσουμε ήρεμα.
Ο παραλογισμός λέει ότι θα ακολουθήσουν νέα δελτία τύπου και πολιτικές διαμάχες για να εξοντώσουμε τον αντίπαλο.
Εάν δεν μας εξοντώσει μέχρι τότε η πραγματικότητα!
Μιχάλης Κουμρίδης
