Η διαπλάτυνση του δρόμου μπροστά από το παλιό νοσοκομείο Καβάλας έχει σαν στόχο τη διευκόλυνση της κυκλοφορίας στην οδό Αμερικανικού Ερυθρού Σταυρού.
Μια απόφαση που πάρθηκε λόγω των μεγάλων καθυστερήσεων που υπάρχουν για την αποκατάσταση του τμήματος της πεσμένης γέφυρας.
Οι εργασίες έχουν ήδη ξεκινήσει και στόχος είναι να παραδοθεί ο δρόμος πριν την έναρξη της καλοκαιρινής περιόδου.
Η πρώτη ανάγνωση της συγκεκριμένης είδησης που συνδυάζεται με το γκρέμισμα του πέτρινου τοίχους του παλιού νοσοκομείου θυμίζει τη γνωστή φράση: «πονάει χέρι… κόψει κεφάλι».
Αντί να φτιάξουμε γρήγορα την γκρεμισμένη γέφυρα, αποφασίσαμε να γκρεμίσουμε και το τοιχίο της αυλής του παλιού νοσοκομείου!
Μια ανάγνωση που ταιριάζει περισσότερο στην απλή λογική των πραγμάτων.
Η δεύτερη ανάγνωση της είδησης λέει ότι από τη στιγμή που η αποκατάσταση της γέφυρας θα αργήσει για τουλάχιστον δύο με τρία χρόνια από τώρα… είναι μια γρήγορη λύση για να αποκατασταθεί η κυκλοφορία.
Ο καθένας μπορεί να επιλέξει μία από τις δύο αναγνώσεις αλλά αυτό δεν αναιρεί το δικαίωμα μας να πούμε ότι ο τρόπος αντιμετώπισης ενός τέτοιου γεγονότος, όπως το πέσιμο ενός τμήματος μιας γέφυρας, δείχνει τις βαθιές αδυναμίες ενός κρατικού μηχανισμού που παραμένει δέσμιο της γραφειοκρατίας.
Το τέρας της γραφειοκρατίας που δημιουργήσαμε μας εκδικείται και επιτρέπεται πλέον σε κάθε λογικό άνθρωπο να γελάει ή να κλαίει με αυτά που βλέπει.
ΚΙ αυτό γιατί η λογική του παραλόγου συνεχίζεται…
