H ΕΠΙΣΤΟΛΗ ΤΟΥ ΓΡΗΓΟΡΗ ΑΪΒΑΖΙΔΗ
«Κάποιες φορές έρχεται στη ζωή η ευκαιρία να κάνεις το βήμα παραπάνω. Έτσι και στην κόρη μου ήρθε αυτή η ευκαιρία, της έγινε πρόταση από γειτονική ομάδα της Α2 να ενταχθεί στο σύνολο τους. Ως παλιός αθλητής του βόλεϊ χάρηκα καθώς βλέπω το παιδί μου να προοδεύει στο άθλημα και να ανταμείβονται οι κόποι του. Η χαρά μου δεν κράτησε πολύ αφού η ομάδα στην οποία ανήκει δεν της έδωσε το ελεύθερο να μετακινηθεί σε άλλο σύλλογο. Δεν είναι μόνο το γεγονός πως αρνήθηκαν την πρόοδο του αλλά και ο τρόπος που αντέδρασε η Σάρισα Αμυγδαλεώνα. Κωλυσιέργησε ώστε να παρέλθουν οι ημερομηνίες και να μην μπορώ να πράξω τα νόμιμα για να αντιμετωπίσω την αδικία εις βάρος της κόρης μου. Δεν είχα την απαίτηση να φύγει με ελευθέρας, αλλά με υποσχετική ενός έτους. Να μαζέψει εμπειρίες από μεγαλύτερη κατηγορία και να γυρίσει πάλι πίσω στην παλιά της ομάδα και να βοηθήσει να πετύχουν τους στόχους τους.
Αντί αυτού εισέπραξα άρνηση, υποτιμητική συμπεριφορά, από τον πρόεδρο και τον προπονητή της ομάδας με τους οποίους μίλησα στο τηλέφωνο προσωπικά, επειδή ζήτησα να μετακινηθεί η κόρη μου σε άλλη ομάδα για μια αγωνιστική περίοδο. Η ψυχολογία του παιδιού μου καταρρακώθηκε, δεν μπορεί να καταλάβει ακόμα το λόγο της άρνησης τους.
Πιστεύω πως έπρεπε να υπάρχει άλλη συμπεριφορά απέναντι σε ένα παιδί. Η δυσαρέσκεια μου είναι μεγάλη, όμως πιο μεγάλη είναι η απογοήτευση του παιδιού μου. Σκοπιμότητες, ίντριγκες και εγωισμοί δεν ταιριάζουν στον ερασιτεχνικό αθλητισμό και πόσο μάλλον όταν έχεις να κάνεις με παιδιά.»
