Αθλητισμός και πολιτισμός αποτελούν δύο πολύ σημαντικούς τομείς στο συνολικό «πακέτο υπηρεσιών» της τοπικής αυτοδιοίκησης.
Καθόλου εύκολο δεν είναι να αναλύσει κανείς τα ανταποδοτικά οφέλη προς την κοινωνία, μιας και ουκ ολίγες φορές οι δύο αυτοί τομείς μετατράπηκαν σε δούρειο ίππο και χρησιμοποιήθηκαν ως μέσο προβολής προσώπων και παρατάξεων.
Ενδεικτικά θα αναφέρουμε ότι το στολίδι του δήμου Καβάλας, που λέγεται κλειστό κολυμβητήριο, κοστίζει περίπου 600.000 κάθε χρόνο. Αυτά είναι περίπου τα χρήματα που βγαίνουν κάθε χρόνο από το ταμείο του δήμου για να καλυφθούν τα λειτουργικά του έξοδα.
Την περυσινή χρονιά, μόνο για μετάλλια, πλακέτες κλπ, που αγοράστηκαν από το δήμο Καβάλας και δόθηκαν σε διάφορες βραβεύσεις (τουρνουά κλπ) , ξοδεύτηκαν κοντά στις 130.000 ευρώ.
Ακριβό σπορ και η πληρωμή προς τη ΔΕΗ, μιας και καθυστερεί χαρακτηριστικά στους δήμους της χώρας μας η εκμετάλλευση των ανανεώσιμων πηγών ενέργειας και η εκμετάλλευση της σύγχρονης αρχιτεκτονικής με σκοπό την μείωση των εξόδων για την παροχή ηλεκτρικού ρεύματος στους αθλητικούς χώρους.
Αθλητικοί και πολιτιστικοί σύλλογοι πλέον απαιτούν από τον δήμο να ενισχύει οικονομικά κάθε δραστηριότητα τους και το ποσό εκτοξεύεται εάν συνυπολογίσουμε τα έξοδα συμμετοχής σε πανελλήνιους και διεθνείς αγώνες ή την κάλυψη ηχητικών αναγκών και διαμονές αποστολών.
Ελάχιστη είναι η συμμετοχή του δήμου Καβάλας σε επιδοτούμενα προγράμματα αθλητισμού, από τα οποία μπορεί να αναπτύξει αθλητικές δραστηριότητες προς όφελος της κοινωνίας και παράλληλα να εξασφαλίσει κονδύλια.
Όλα αυτά συνθέτουν ένα θολό τοπίο στη σχέση αθλητισμού – πολιτισμού και δήμου Καβάλας. Ένα τοπίο που πρέπει να καθαρίσει και να σταματήσει να χρησιμοποιείται ως πολιτικό μέσο προβολής.
Το ότι δεν μπορούμε να υπολογίσουμε άμεσα το όφελος των χρημάτων που επενδύουμε στον αθλητισμό και στον πολιτισμό δεν αποτελεί άβατο για όσους σχεδιάζουν και αποφασίζουν που θα πάνε τα χρήματα των πολιτών κι αν τελικά αξίζει να επενδύουμε με αυτό τον «παραδοσιακό» τρόπο.
Μιχάλης Κουμρίδης
