Ο μοναδικός λόγος που αποφάσισα να γράψω αυτό το άρθρο είναι οι μαρτυρίες ανθρώπων που μου μετέφεραν την προσωπική τους «Οδύσσεια» και την αγανάκτηση που είδα ζωγραφισμένη στα μάτια τους, ανακατεμένη με το αίσθημα της απόγνωσης.
Βασανιστικές ώρες αναμονής στα «επείγοντα περιστατικά», ηλικιωμένοι που παρακαλούσαν σαν μικρά παιδιά να έρθει κάποιος στο δωμάτιο τους, συγγενείς που προσπαθούσαν να βρουν κάποιον γνωστό γιατρό ή πολιτικό για να μάθουν νέα από τον άνθρωπο τους, ασθενείς με πληγές στο σώμα από την έλλειψη φροντίδας.
Σκέφτηκα πολύ πριν ξεκινήσω να γράφω, φοβήθηκα μήπως με παρασύρει το συναίσθημα και αδικήσω εργαζόμενους που παλεύουν μέσα σε αντίξοες συνθήκες.
Δεν είμαι ειδικός, δεν είμαι αρμόδιος να δώσω λύσεις, ωστόσο έχω χρέος να αποτυπώσω μια κατάσταση που πλέον με τρομάζει.
Γιατί συμβαίνουν όλα αυτά; Γιατί φτάσαμε στο σημείο οι άνθρωποι να τρομάζουν με την σκέψη ότι θα πάνε στο νοσοκομείο και πιθανόν να νοσηλευτούν;
Πέρα από τον χαρακτήρα, την καρδιά, κάθε εργαζόμενου, που φυσικά παίζει σημαντικό ρόλο, η αλήθεια είναι ότι υπάρχει σοβαρή έλλειψη νοσηλευτικού αλλά και σε ορισμένες περιπτώσεις ιατρικού προσωπικού.
Μία ή δύο νοσοκόμες για 20 και 40 ασθενείς!
Πριν μερικές ημέρες έγινα μάρτυρας ενός περιστατικού με ασθενή ο οποίος νοσηλεύτηκε σε κρίσιμη κατάσταση . Με αδυναμία μετακίνησης, λόγω κύρωσης ύπατος, ο κανονισμός δεν επιτρέπει την μεταφορά του στο σπίτι με ασθενοφόρο. Η σύζυγος του αναγκάστηκε να πληρώσει ιδιωτικό όχημα ΑΜΕΑ για να τον φέρουν σπίτι.
Η εικόνα του τραγική, με κολλημένες γάζες στα χέρια κι ένα βλέμμα που σου ράγιζε την καρδιά. Ο τρόμος ήταν ζωγραφισμένος στα μάτια του.
Σε μια άλλη περίπτωση, μια γυναίκα από μια Κοινότητα του νομού Καβάλας, μου έδειξε τις πληγές στην πλάτη από την ηλικιωμένη μάνα της «δες και γράψε αυτά που βλέπεις» μου είπε.
Μπορώ να μιλώ πολύ ώρα για τις μαρτυρίες ανθρώπων που επικοινώνησαν μαζί μου, ακόμη κι αυτών που περίμεναν με τις ώρες στα επείγοντα περιστατικά για να εξεταστούν.
Πολλοί θα απαντήσουν με περισσό θράσος: «Να μην πηγαίνουν με το παραμικρό στο νοσοκομείο για εξετάσεις».
Η απάντηση που έχω να τους δώσω είναι ότι αυτοί οι άνθρωποι μπορεί να μην έχουν τα 50 ευρώ που χρειάζονται για να πάνε σε κάποιον ιδιώτη γιατρό! Που αλλού μπορούνε να πάνε πριν από το νοσοκομείο; ΠΟΥΘΕΝΑ φίλε μου δωρεάν!
Η ουσία και ο πυρήνας του προβλήματος δεν βρίσκεται στην απόδοση ευθυνών στο νοσηλευτικό προσωπικό ή ακόμη και στο διοικητικό προσωπικό του κάθε νοσοκομείου αλλά στον σχεδιασμό και την οργάνωση που ξεκινά από το «κεφάλι του ψαριού» που είναι η κάθε κυβέρνηση, ο αρμόδιος υπουργός, ο ίδιος ο πρωθυπουργός.
Η κατάσταση που σας περιέγραψα δεν είναι εξωπραγματική αλλά συμβαίνει τώρα και πολλοί φοβούνται να την πουν.
Το Εθνικό Σύστημα Υγείας καταρρέει και υπάρχει συσσωρευμένη οργή και λύπη στους ανθρώπους που η ανάγκη τους έφερε στο θάλαμο κάποιου νοσοκομείου.
Ψάχνουν απεγνωσμένα κάποιον ΑΝΘΡΩΠΟ για να πολεμήσουν τον πόνο και τη μοναξιά τους. Είναι έτοιμοι να πουν «ευχαριστώ» στον καλό γιατρό και στην καλή νοσοκόμα και ταυτόχρονα είναι έτοιμοι να εκραγούν με την αγένεια και την απάνθρωπη συμπεριφορά ορισμένων άλλων.
Όταν οι ίδιοι οι γιατροί σε συμβουλεύουν να προσλάβεις αποκλειστική νοσοκόμα, αντιλαμβάνεσαι το μέγεθος του προβλήματος και τις ελλείψεις που υπάρχουν σήμερα στα δημόσια νοσοκομεία.
Ζούμε στην εποχή που οι άνθρωποι προσπαθούν να αποφύγουν την εισαγωγή τους στο νοσοκομείο. Γιατί άραγε; Είναι όλοι εχθροί της κυβέρνησης ή λαϊκιστές;
Η επιστροφή των υγειονομικών (ανεμβολίαστων) υπαλλήλων από την 1η Ιανουαρίου θα ανακουφίσει το σύστημα υγείας αλλά κατά την προσωπική μου άποψη πρόκειται για «ασπιρίνη» σ’ έναν ασθενή που βρίσκεται σε κρίσιμη κατάσταση.
Οι πολιτικοί μας άρχοντες οφείλουν να αφουγκραστούν τον πόνο όσων ταλαιπωρήθηκαν ή ταλαιπωρούνται σε κάποιο θάλαμο και να αντιληφθούν ότι δεν πρέπει κανείς να υποβαθμίζει και να παίζει με την σωματική ή την ψυχική υγεία του κάθε ανθρώπου.
Πρέπει να αποφασίσουμε τώρα ποιο σύστημα Υγείας θέλουμε, με το σκεπτικό ότι η κοινωνία δεν αντέχει πρόσθετα οικονομικά βάρη . Έχει ήδη λυγίσει και η κοινωνική συνοχή έχει ήδη ραγίσει!
Μιχάλης Κουμρίδης
