Συζήτηση με τον «Παναγιώτη» από τις «άγριες μέλισσες».
Αλέξανδρος Καλπακίδης: «Στις Κρηνίδες αισθάνομαι ότι επιστρέφω στο σπίτι μου»

 

Ο Αλέξανδρος Καλπακίδης τον οποίο γνωρίσαμε ως Παναγιώτη μέσα από το σήριαλ του ΑΝΤ 1 «Άγριες μέλισσες» βρέθηκε για λίγες ημέρες στις Κρηνίδες  όπου πέρασε τα παιδικά και εφηβικά του χρόνια.

«Όταν έρχομαι εδώ νιώθω ότι γυρίζω στο σπίτι μου» θα μας πει χαμογελώντας, ξεδιπλώνοντας τη δική του καλλιτεχνική  διαδρομή που ξεκινά το 1995.

 

Ερώτηση: Ποιο ήταν το ερέθισμα και ποια εποχή πήρες την απόφαση ν’ ακολουθήσεις την υποκριτική τέχνη;

Απάντηση: Η σκέψη γεννήθηκε όταν σε ηλικία 17 ετών  έφυγα από τις Κρηνίδες στη Γερμανία μαζί με την οικογένεια μου. Να σημειώσω εδώ ότι γεννήθηκα στη Γερμανία  αλλά λίγους μήνες αργότερα με φέρανε στην Ελλάδα και συγκεκριμένα στον Άγιο Αθανάσιο Δράμας όπου έζησα μέχρι την ηλικία των 5  ετών. Μετά εγκαταστάθηκα  στις Κρηνίδες μαζί με τους γονείς μου.   Λίγο διάστημα αφότου φύγαμε πάλι  στη Γερμανία, έλαβα την απόφαση ότι θα ασχοληθώ με αυτή την τέχνη. Η μόνη επαφή που είχα πριν ήταν κάποιες σχολικές παραστάσεις στις οποίες συμμετείχα με το σχολείο των Κρηνίδων και τα καλοκαίρια που πηγαίναμε στο αρχαίο θέατρο των Φιλίππων.

Η γνωριμία μου με μια παρέα στο Βερολίνο, σε ηλικία 18 χρονών,  και η σχέση που είχαν όλα τα παιδιά εκείνης της παρέας με την τέχνη γενικότερα, ήταν το σημείο που καθόρισε την μετέπειτα πορεία μου. Ένιωθα πολύ ωραία μέσα σε αυτό τον κόσμο της τέχνης και αποφάσισα γρήγορα να δώσω εξετάσεις σε διάφορες σχολές της Γερμανίας.

Σε μία από αυτές τις σχολές, στη μεγαλύτερη θα μπορούσα να πω σχολή της Γερμανίας, προκρίθηκα μεταξύ 3000 και πλέον υποψηφίων στους 150. Το πρόβλημα της γλώσσας έπαιξε καθοριστικό ρόλο και τελικά δεν ήμουν ανάμεσα στους 12 που επιλέχθηκαν.

Γυρνώντας πίσω το χρόνο, πιστεύω ότι αν με επέλεγαν θα παρέμεινα εκεί.  Συνέχισα την προσπάθεια στη Γερμανία αλλά η προφορά της γλώσσας ήταν ένα εμπόδιο, παρά το ότι στην σχολή της Φραγκφούρτης με δέχτηκαν αλλά μου ζήτησαν να δουλέψω την προφορά μου σε ορισμένα σημεία που είχα πρόβλημα και να ξεκινήσω τον επόμενο χρόνο.

Μετά από αυτές τις προσπάθειες  αποφάσισα να επιστρέψω για να κάνω  τη στρατιωτική μου θητεία, για να τελειώσει κι αυτή η υποχρέωση. Στην ηλικία των 25 ετών ξεκινώ μια  έρευνα στις σχολές της Θεσσαλονίκης και τελικά καταλήγω το 1995 στην σχολή του Κιμούλη στην Αθήνα, σε μια άγνωστη για μένα πόλη και ανάμεσα σε άγνωστους ανθρώπους.

 

 

Ερώτηση: Ο ρόλος του Παναγιώτη στις « Άγριες Μέλισσες», παρόλο το ότι συμμετείχες και σε άλλες τηλεοπτικές σειρές αλλά και σε πολλές θεατρικές παραστάσεις,  θεωρείς ότι ήταν ο ρόλος που σ’ έκανε πιο αναγνωρίσιμο στο κοινό;

Απάντηση: Έχω κάνει μεγαλύτερους ρόλους αλλά νομίζω ότι πράγματι αυτός ήταν ο ρόλος που μ’ έκανε, όπως λες, πιο αναγνωρίσιμο και πιο  οικείο στο τηλεοπτικό κοινό.

Δεν είναι ο ρόλος που το κατάφερε αυτό αλλά όλη η σειρά και όλοι όσοι συμμετείχαν σ’ αυτή.

Ερώτηση: Πόσο δύσκολος ήταν ο δρόμος που έχεις διανύσει μέχρι τώρα στο χώρο της υποκριτικής; Ποια θεωρείς ότι είναι τα μεγαλύτερα εμπόδια που συνάντησες μέχρι το σημείο της αναγνώρισης από το κοινό; Σκέφτηκες σε κάποιο σημείο αυτού του δρόμου να σταματήσεις;

Απάντηση: Αυτοί που βρίσκονται μέσα στο χώρο  γνωρίζουν πόσο δύσκολα είναι τα πράγματα. Στο ξεκίνημα μου, παράλληλα με το θέατρο εργαζόμουν και αλλού, έκανα πολλές δουλειές. Θυμάμαι όμως ότι υπήρξε μία εποχή όπου για ενάμισι χρόνο  δεν μπορούσα να βρω δουλειά στο θέατρο ή στην τηλεόραση.  Εκεί λοιπόν μου πέρασε πολύ σοβαρά από το μυαλό να σταματήσω την προσπάθεια και να στραφώ επαγγελματικά αλλού.

Όλα αυτά όμως άλλαξαν από ένα τηλεφώνημα μιας πολύ καλής φίλης που μου ζήτησε ν’ αντικαταστήσω κάποιον ηθοποιό θεατρικής παράστασης ο οποίος ασθένησε. Η ανάγκη ήταν άμεση και παρά τις δυσκολίες που προέκυψαν από την απουσία του χρόνου που ήθελα να έχω για να προετοιμαστώ, δέχθηκα την πρόταση. Στην παράσταση  αυτή συμμετείχε και ο Λεωνίδας Κακούρης με τον οποίο συνδεθήκαμε και στη συνέχεια συνεργαστήκαμε και στην επόμενη παράσταση. Από κει λοιπόν και μετά δεν έχω σταματήσει να εργάζομαι. Ωστόσο θυμάμαι αυτή την δύσκολη περίοδο όπου πραγματικά πέρασε πολύ σοβαρά από το μυαλό μου να εγκαταλείψω το θέατρο.

Την τηλεόραση δεν την «κυνήγησα», περισσότερο μ’ ενδιέφερε το θέατρο, χωρίς ωστόσο ν’ απορρίπτω τη συμμετοχή μου σ’ αυτή.

 

Ερώτηση: Πόσο ρόλο παίζουν για την ανάδειξη κάποιου ηθοποιού  οι δημόσιες σχέσεις;

Αρκεί μόνο το ταλέντο ή χρειάζεται και κάτι άλλο;

Απάντηση: Οι γνωριμίες και οι φιλίες φυσικά και παίζουν σημαντικό ρόλο. Κάποιος θα μιλήσει για εσένα και κάπως έτσι μπορείς να βρεθείς σε μία παράσταση ή σε κάποια σειρά.

Δεν θα έλεγα ότι παίζουν τόσο μεγάλο ρόλο οι δημόσιες σχέσεις όσο η τύχη σε συνδυασμό με τις υποκριτικές ικανότητες ενός ηθοποιού . Φυσικά και όσο περισσότερο σε γνωρίζει ο κόσμος και όσο κρατάς επαφές με ανθρώπους της τέχνης, τόσο πιο καλά είναι.

Καλά είναι να σε γνωρίζει ο κόσμος αλλά μέσα από τη δουλειά σου και όχι από άλλες καταστάσεις.

 

Ερώτηση: Τα παιδικά και τα σχολικά σου χρόνια τα βίωσες στις Κρηνίδες. Λένε ότι εκεί που πέρασε ένας άνθρωπος τα χρόνια αυτά, εκεί είναι και η ψυχή του. Εσύ τι νιώθεις όταν έρχεσαι εδώ;

Απάντηση: Έτσι νιώθω κι εγώ.  Όταν έρχομαι στις Κρηνίδες αισθάνομαι ότι έρχομαι στο σπίτι μου. Βγαίνουμε έξω με τους παλιούς φίλους και λέμε ατέλειωτες ιστορίες. Στις Κρηνίδες έζησα 12 χρόνια και στην Αθήνα είμαι 27 χρόνια. Ωστόσο, όπως σας είπα, οι δρόμοι και οι γειτονιές εδώ είναι το δικό μου σπίτι. Η ψυχή μου χτυπά εδώ.

 

Ερώτηση: Το τελευταίο διάστημα συνέβησαν  αρκετά δυσάρεστα γεγονότα. Κάποια πρόσωπα στο χώρο της τέχνης απομυθοποιήθηκαν μέσα από κατηγορίες αλλά και καταδίκες.  Νιώθεις ότι ο καλλιτεχνικός χώρος  αυτό το διάστημα βρίσκεται σε άμυνα;

Απάντηση: Νομίζω ότι περισσότερο μοιάζει με επιτιθέμενο παρά με κάποιον που αμύνεται.

Προσωπικά, για να το ξεκαθαρίσουμε αυτό, είμαι κατά των δηλώσεων. Το να βγω εγώ και να πω τι πιστεύω για τον έναν ή τον άλλον, δεν αφορά κανέναν. Αυτό γίνεται για τηλεοπτική κατανάλωση και είναι λάθος να μπει σε αυτό τρυπάκι ένας ηθοποιός. Δεν είναι δική μου δουλειά να πω τι πιστεύω για τους ανθρώπους που κατηγορούνται. Άλλωστε  γι’ αυτό το λόγο βρίσκονται στα δικαστήρια τα οποία είναι αρμόδια ν’ αποφασίσουν.

Τι απάντηση να δώσεις σε έναν που ρωτάει εάν ήξερα ότι έκανε αυτές τις πράξεις ο τάδε ή ο δείνα ηθοποιός… Και που να ξέρω εγώ τι έκανε αυτός στο δωμάτιο του!

Επιμένω σε αυτό που είπα στην αρχή ότι είμαι κατά των δηλώσεων.

 

Ερώτηση: Μετά από τρεις τηλεοπτικές σαιζόν έκλεισε ένας πολύ επιτυχημένος κύκλος για τις άγριες μέλισσες. Τι σχέδια υπάρχουν για το μέλλον;

Απάντηση: Ναι, έκλεισε ένας πολύ όμορφος κύκλος και πιστεύω ότι είμαστε έτοιμοι ν’ ανοίξουμε έναν νέο. Θα συμμετέχω σε μία νέα σειρά, πάλι στον ΑΝΤ 1, που ξεκινά στα τέλη Σεπτεμβρίου. Πρόκειται για μια κωμική σειρά για την οποία δεν μπορώ να πω περισσότερα πράγματα.

 

 

Ερώτηση: Ποια είναι η πιο όμορφη και η πιο άσχημη στιγμή σε αυτή την καλλιτεχνική πορεία  που έχεις διαγράψει μέχρι τώρα;

Απάντηση: Οι πιο άσχημες στιγμές είναι όταν δεν περνάς καλά σε μια δουλειά και υπήρξαν τέτοιες στιγμές που δεν θέλω να τις θυμάμαι. Είτε γιατί υπήρχαν φασαρίες  και νεύρα μεταξύ των συνεργατών είτε γιατί δεν πήγε  καλά η παράσταση. Το τελευταίο διάστημα προτιμώ να φεύγω από τέτοιου είδους καταστάσεις διότι πολύ απλά δεν διαθέτω και αυτές τις αντοχές που είχα πριν. Η αλήθεια είναι ότι σε μικρότερη ηλικία αντέχεις περισσότερα.

Η πιο ωραία στιγμή – περίοδο, που βίωσα ήταν η συνεργασία μου με τον Σπύρο Παπαδόπουλο. Είναι φίλος μου και θα έλεγα με λίγα λόγια ότι είναι πολύ ωραίος τύπος!

Έζησα μια πολύ ωραία συνεργασία με όλη εκείνη την παρέα και παραμένουμε φίλοι. Το αναφέρω αυτό γιατί μετά από αυτή τη δουλειά διατηρήσαμε αυτή την αμοιβαία εκτίμηση μεταξύ μας, κάτι που δεν συμβαίνει συχνά στο χώρο μας.”

 

 

 

Μιχάλης Κουμρίδης