– Αγάπη μου, νομίζω ότι υποτιμάς ένα από τα παιδιά μας.
– Εγώ; Ποιό; Τον Κώστα, την Εύα, ή τον χοντρό;
Παππούς: Κρύψου… Έρχεται η δασκάλα σου σπίτι, επειδή έκανες κοπάνα σήμερα.
Εγγονός: Εσύ κρύψου! Της είπα ότι πέθανες…
– Πιστεύεις ότι στ’ αλήθεια ήταν τυφλός ο ζητιάνος που ελεήσαμε;
– Θεόστραβος! Δεν άκουσες που είπε: «Ευχαριστώ, ωραία μου κυρία»;
Αυτό που μιλάς σε κάποιον και βγάζει τα γυαλιά ηλίου για να σε ακούσει, δεν το ‘χω καταλάβει ακόμα…
