Εόρτιο μήνυμα του σεβασμιότατου μητροπολίτη κ.κ. Στεφάνου για την εορτή του Αποστόλου Παύλου

ΔΕΛΤΙΟ ΤΥΠΟΥ

Η τοπική μας Εκκλησία, η πρώτη χριστιανική Εκκλη­σία στην Ευρώπη και στην Ελλάδα μας, που ιδρύθηκε το 49-50 μ.Χ. στα αρχαία εκείνα και έντονα χρόνια των Φιλίπ­πων της ελληνικής Μακεδονίας μας με τα ελληνικά γράμ­ματα και τον ελληνορωμαϊκό πολιτισμό, και πάλι εορτά­ζει με σεμνοπρέπεια και με την απαραίτητη λιτότητα λόγω της δυσκόλου περιόδου που διερχόμεθα από την ενσκήψασα πανδημία, τον Ιδρυτή της, τον άγιο απόστολο των Εθνών Παύλο, στον ιστορικό και περίλαμπρο ιερό καθ­εδρικό του Ναό στην πόλη της Καβάλας.

Σε αυτόν τον μέγιστο Ουρανοβάμονα Παύλο αναφέρεται και ο ύμνος που ακούσαμε προηγουμένως και στο ουράνιο άκτιστο φως που είδε ο Σαύλος στην πορεία του προς την Δαμα­σκό. Γράφει ο άγιος ευαγγελιστής Λουκάς στις Πράξεις : «Ο Σαύλος συνέχιζε να έχη απειλητικές και φονικές διαθέ­σεις για τους μαθητές του Κυρίου. επήγε μάλιστα στον αρχ­ιε­ρέα και του εζήτησε συστατικές επιστολές για τις συναγω­γές στη Δαμασκό. Ήθελε να φέρη δεμένους στην Ιερουσαλήμ όποιους θα εύρισκε εκεί να ακολουθούν την οδό του Κυρίου, άνδρες και γυναίκες. Καθώς επήγαινε και επλησίαζε στην Δα­μα­σκό, ξαφνικά τον εφώτισε μια αστραπή από τον ουρα­νό. Αυτός έπεσε στη γή και ήκουσε μία φωνή να τού λέγη. Σα­ούλ, Σαούλ, γιατί με καταδιώκεις; Ποιος είσαι Κύριε; Ερώ­τησε. Και ο Κύριος του απήντησε. Εγώ είμαι ο Ιησούς, που σύ τον καταδιώκεις. Σήκω όμως και πήγαινε να μπής στην πόλη εκεί θα σου πούνε τί πρέπει να κάμης. Οι άνδρες που συν­ώδευαν τον Σαύλο έμειναν με ανοικτό το στόμα, διότι άκου­γαν την φωνή, δεν έβλεπαν όμως κανέναν. Αυτός σηκώθηκε επάνω και ενώ τα μάτια του ήταν ανοικτά, δεν έβλεπε τίπο­τε. οι συνοδοί του τότε τον έπιασαν από το χέρι και τον ωδή­γη­σαν στην Δαμασκό. Τρεις ημέρες ήταν τυφλός. Στο διά­στη­μα αυτό ούτε έφαγε ούτε ήπιε».

Και συνεχίζει ο ίδιος ο ά­γιος Παύλος στον λόγο του ενώπιον του βασιληά Αγρίπ­πα : «Αυτό που έκαμα στα Ιεροσόλυμα. πολλούς από τους χρι­στιανούς εγώ τους έκλεισα στις φυλακές, έχοντας την σχετική εξουσιοδότηση των αρχιερέων. Και όταν τους κατ­εδί­κα­ζαν σε θάνατο έδινα και εγώ καταδικαστική ψήφο. Σε όλες τις συναγωγές πολλές φορές προσπαθούσα, χρησιμο­ποιών­τας βία, να τους αναγκάσω να αρνηθούν την πίστη τους. Η μανία μου ήταν τόση μεγάλη, ώστε τους κατεδίωκα ακόμη και στις πόλεις που είναι έξω από τα όρια της χώρας. Πηγαίνοντας γι΄ αυτόν τον σκοπό στην Δαμασκό με εξουσιο­δό­τηση και άδεια από τους αρχιερείς, είδα στον δρόμο, βα­σιληά μου, μέρα μεσημέρι, ένα φως από τον ουρανό, πιο λαμ­πρό και από τον ήλιο, να με περιβάλλη με την λάμψη του και ε­μένα και αυτούς που επήγαιναν μαζύ μου. Όλοι μας επέσα­με στη γη και ήκουσα μία φωνή που μου έλεγε στην εβραϊκή γλώσσα. Σαούλ, Σαούλ, γιατί με καταδιώκεις; Είναι οδυνηρό να κλωτσάς στα καρφιά. εγώ ερώτησα. ποιος είσαι, Κύριε; Και εκείνος απήντησε. Εγώ είμαι ο Ιησούς, που σύ τον κατά­διώ­κεις. Σήκω όμως και στάσου στα πόδια σου. Γι΄ αυτό σού φανερώθηκα, για να σε πάρω στην υπηρεσία μου και να σε καταστήσω μάρτυρα γι΄ αυτά που είδες και γι΄ αυτά που θα σου δείξω ακόμη.  Θα σε προστατεύσω από τον λαό σου και από τους εθνικούς, στους οποίους εγώ σε στέλνω, για να ανοίξης τα μάτια τους, ώστε να επιστρέψουν από το σκοτάδι στο φως και από την εξουσία του σατανά στο Θεό».

Αυτό το θαυμαστό γεγονός της μεταστροφής τού α­πο­στόλου Παύλου από ζηλωτή Εβραίο σε Χριστιανό Από­στολο, προσδιορίζει και το μέλλον της αναδείξεώς του σε πρωτοκορυφαίο Απόστολο. Τόσο δυνατή ήταν μέσα του η αγάπη του για το Ευαγγέλιο και για τους ανθρώπους, όσο θαυμαστή ήταν και η δύναμη του αγίου Πνεύματος που είχε μέσα του, ώστε να καταφέρη με την ακλόνητη πίστη στον Χριστό να μετακινή βουνά.

Γι΄ αυτό και ο άγιος Ιωάννης ο Χρυσόστομος στον 25^ο Λόγο του στην Β΄ προς τους Κορινθίους επιστολή του γρά­φει : «Υπέστη (ο Παύλος) ναυάγιο, για να καταπαύση το ναυά­γιο της οικουμένης. Έμεινε στο βυθό ένα μερόνυχτο, για να το ανασύρη από τον βυθό της πλάνης. Εκοπίασε, για να α­ναπαύση τους κουρασμένους από την αμαρτία. Πληγώθηκε για να θεραπεύση τους πληγωμένους από τον σατανά. Φυ­λα­κίσθηκε για να αποφυλακίση όσους βρισκόταν στο σκο­τάδι. Ἐφθασε πολλές φορές στον θάνατο, για να απαλλάξη πολλούς από φοβερούς θανάτους. Μαστιγώθηκε πέντε φο­ρές με σαράντα παρά μία μαστιγώσεις, για να ελευθερώση α­πό την μάστιγα του διαβόλου τους κακοποιούς. Ραβδί­σθηκε, για να στηρίξη με την βακτηρία του Χριστού τους αν­θρώπους. Λιθοβολήθηκε, για να μας απαλλάξη από την πέ­τρινη αναισθησία. Βρέθηκε στην ερημιά, για να μας βγάλη α­πό την μοναξιά της ψυχής. Πεζοπορούσε, για να στηρίξη τους παραστρατημένους και να τους ανοίξη τον δρόμο προς τον ουρανό. Εκινδύνευσε στις πόλεις, για να μας δείξη την Ά­νω Πόλη. Βρέθηκε σε πείνα και σε δίψα, για να χορτάση και να ξεδιψάση τους άλλους. Γυρνούσε πτωχός και γυμνός, για να ενδύση με την στολή του Χριστού τους ασέμνους και τους α­σχημονούντες. Παραδόθηκε στην μανία του όχλου, για να ελευθερώση όσους ήσαν υπό την εξουσία του σατανά. Καιγό­ταν, για να σβύση τα πυρφόρα βέλη του διαβόλου. Τον εκα­τέβασαν από κάποιο παράθυρο του τείχους, ώστε από κάτω να ανεβάση επάνω όσους είχαν πέσει χαμηλά».

Και συμπληρώνει ο άγιος Γρηγόριος ο Παλαμάς, αρ­χι­επίσκοπος Θεσσαλονίκης, σε μία μοναδική ομιλία του για τον άγιο απόστολο Παύλο : «Τί ήταν όμως ο Παύλος;  Και ποια γλώσσα, ή μάλλον ποιες και πόσες θα μπορέσουν να παραστήσουν ακόμα και μέτρια την μέχρι θανάτου καρτε­ρία εκείνου για χάρη του Χριστού; Αυτός καθημερινά πέθαι­νε, ή καλύτερα ζούσε όντας παντοτινά πεθαμένος, αφού δεν ζούσε αυτός πλέον, όπως ο ίδιος λέγει, αλλ΄ είχε μέσα του ζών­τα τον Χριστό. Για την αγάπη του Χριστού όχι μόνον ε­θεώρησε όλα τα παρόντα σαν απομεινάρια και απορρίματα, αλλά και τα μέλλοντα τα ετοποθετούσε δεύτερα συγκρίνον­τάς τα προς αυτόν επειδή λέγει. ΄είμαι πεπεισμένος, ότι ούτε ο θάνατος, ούτε η ζωή, ούτε τα παρόντα, ούτε τα μέλλοντα, ούτε ύψωμα, ούτε βάθος θα μπορέση να μας χωρίση από την αγάπη του Θεού που μας έδειξε μέσω του Ιησού Χριστού΄. Και είχε ζήλο Θεού, ώστε και να ζηλεύη εμάς με ζήλο Θεού. Και σε ποιον άλλο θα παραχωρήση τα ίσα παρά μόνο στον Πέ­τρο; Ποιος πάλι ήταν ως προς την ταπείνωση, άκουσε αυ­τόν πάλι να λέγη για τον εαυτό του. ΄εγώ είμαι ο ελάχιστος α­πό τους Αποστόλους, τέτοιος που δεν είμαι ικανός να ονο­μάζωμαι απόστολος».

Με αυτές τις λίγες σκέψεις, σας καλούμε όλους και όλες στους εορτα­σμούς του πολιούχου και προστάτου μας αγίου Παύλου, και ιδρυτού της τοπικής μας Εκκλησίας, της Ιεράς Μητροπόλεως Φιλίππων, Νεαπόλεως και Θάσου. Εφέτος, λόγω των εκτάκτων συνθηκών της πανδημίας, μέσα στην οποία ζούμε όλοι οι άνθρωποι και έχομε διδαχθή και γνω­ρίσει πολλά πράγματα, οι εορταστικές μας εκδηλώσεις θα τελεσθούν με λιτό τρόπο στον Καθεδρικό μας Ναό. Ο ΑΡΧΙΕ­ΡΑΤΙΚΟΣ ΕΣΠΕΡΙΝΟΣ θα τελεσθή την ΚΥΡΙΑΚΗ 28^η ΙΟΥΝΙΟΥ στις 7 το απόγευμα, ενώ λόγω των συνθηκών που επικρατούν δεν θα γίνη η ΛΙΤΑΝΕΥΣΗ της ιεράς Ει­κό­νος του. Η Ιερά Αρτοκλασία και η πανηγυρική ομιλία θα πραγματοποιηθούν έμπροσθεν του ιερού Ναού. Το πρωΐ της ΔΕΥΤΕΡΑΣ 29^η Ιουνίου σας προσκαλούμε στην ΑΡΧΙΕΡΑΤΙΚΗ ΘΕΙΑ ΛΕΙΤΟΥΡΓΙΑ και στην ΔΟΞΟΛΟΓΙΑ για την απελευθέρωση της πόλεώς μας.

Σας περιμένομε ό­λους και όλες. Επίσης σας γνωρίζομε ότι εφέτος, λόγω ερ­γασιών στους αρχαιολογικούς χώρους των Φιλίππων δεν θα τελεσθή η καθιερωμένη ιερά ΑΓΡΥΠΝΙΑ.”