ΔΕΛΤΙΟ ΤΥΠΟΥ
Σε αυτή την δύσκολη περίοδο που περνάμε από τη πανδημία του κορωνοϊού, μέσα σε όλα που έχουμε να παλέψουμε όπως όλος ο κόσμος, εμείς οι σχολικοί τροχονόμοι αντιμετωπίζουμε και τις επιπτώσεις που απορρέουν από την εργασιακή μας σχέση. Από τη στιγμή που μετά από 20 και πλέον χρόνια εργασίας, πολλές φορές κάτω από αντίξοες συνθήκες και χωρίς να μας παρέχουν μέσα ατομικής προστασίας, συνεχίζουν να μας έχουν με το τον απαράδεκτο καθεστώς του «εθελοντή», αυτή τη στιγμή δεν υπάρχει καμία μέριμνα και προστασία για μας, λόγω του κλεισίματος των σχολείων.Μας έχουν κόψει και αυτή την ελάχιστη αποζημίωση των 173 € που αμειβόμαστε που το βαφτίζουν ως «έξοδα μετακίνησης», ούτε μπορέσαμε να ενταχθούμε στο έκτακτο επίδομα, αφού όλα αυτά τα χρόνια εργαζόμαστε χωρίς να δικαιούμαστε ασφάλιση και δεν κολλάμε ένσημα.
Παρά τις προσπάθειές μας να δοθεί λύση στο δίκαιο αίτημά μας και τις «συναντήσεις επί συναντήσεων» με την Δημοτική Αρχή, έχουμε καταλάβει ότι ούτε αυτή τη φορά στέκονται δίπλα μας, αφού το μόνο που κάνουν είναι να υπόσχονται ότι θα «δούνε το θέμα» και μας πάνε από βδομάδα σε βδομάδα, αλλά από αποτέλεσμα, «μηδέν εις το πηλίκον». Μετά από πολλές πιέσεις καταφέραμε το αυτονόητο, να σταλεί μία επιστολή από το Δήμο που μεταβιβάζει ένα μέρος όμως από τα αιτήματά μας στην ΚΕΔΕ και τα Υπουργεία Εσωτερικών, και Παιδείας.
Από την άλλη όμως, ενώ αρνούνται να δεχτούν (Δήμος και το αρμόδιο Υπουργείο), ότι οι υπηρεσίες που τόσα χρόνια προσφέρουμε, δεν μπορούν να συνεχιστούν με το απαράδεκτο καθεστώς του «θεσμού του εθελοντή σχολικού τροχονόμου» και πρέπει να βρεθεί λύση για να αρχίσουμε να ασφαλιζόμαστε όπως όλοι οι εργαζόμενοι, σπεύσανε άρον τον άρον και μας υποχρεώσανε να περάσουμε την αμοιβή μας στις φορολογικές μας δηλώσεις. Από τη μια δηλαδή μας λένε ότι είμαστε εθελοντές και η αμοιβή μας είναι επίδομα μετακίνησης και από την άλλη μας υποχρεώνουν να τα δηλώσουμε στην εφορία σαν κανονικό εισόδημα. Είναι αυτό που λέει και ο θυμόσοφος λαός, «και κε…άς και δαρμένος».
Φυσικά και δεν θα είχαμε τέτοιου είδους προβλήματα, αν διαχρονικά οι Κυβερνήσεις και οι Δημοτικές Αρχές δε «σφυρίζανε αδιάφορα» και είχαν ικανοποιήσει το βασικό μας αίτημα να μετατραπούν οι εργασιακές μας σχέσεις, με πλήρη εργασιακά και ασφαλιστικά δικαιώματα, μιας και αποδεδειγμένα καλύπτουμε πάγιες και διαρκείς θέσεις και ανάγκες.
Ενώνουμε τη φωνή μας με τις συναδέλφισσες και τους συναδέλφους που κινητοποιούνται (όπως στα Γιάννενα) και διεκδικούμε να πληρωθούν τις αποζημιώσεις για το διάστημα που ήταν κλειστά τα σχολεία. Καλούμε το Δήμο Καβάλας να ακολουθήσει το παράδειγμα των Δημοτικών Αρχών της Ελασσόνας, Ημαθίας, Καλαμάτας και Αχαΐας κ.α.
Οργανωνόμαστε από τώρα για να μη πεταχτεί καμιά συναδέλφισσα στο δρόμο μετά από 15 και 20 χρόνια δουλειάς. Για να βάλουμε φρένο στις ορέξεις όποιων έχουν εφεύρει τον όρο, ότι πρέπει να έχουμε παιδιά στο σχολείο, για να μπορούμε να κάνουμε αίτηση τη νέα σχολική χρονιά. Με την ευκαιρία να θυμίσουμε, ότι ακόμη δεν αποκαταστάθηκε το ζήτημα με την συναδέλφισσα του 13ου Δημοτικού Σχολείου, παρά τις υποσχέσεις τους ότι θα βρίσκανε λύση.
Συνεχίζουμε σταθερά να διεκδικούμε:
- Την αλλαγή του καθεστώτος εργασίας μας από εθελοντική προσφορά που ισχύει μέχρι σήμερα, σε σχέση εξαρτημένης εργασίας με πλήρη εργασιακά και ασφαλιστικά δικαιώματα, μιας και καλύπτουμε πάγιες και διαρκείς ανάγκες για την ασφαλή μεταφορά των μαθητών προς και από τα σχολεία.
- Μόνιμη και σταθερή εργασία με συλλογική σύμβαση που να καλύπτει τις ανάγκες μας.
- Κάλυψη όλων των κενών που υπάρχουν στα σχολεία του Δήμου με νέες προσλήψεις.
- Μέτρα ατομικής προστασίας.
Η ΠΡΟΕΔΡΟΣ Η ΓΡΑΜΜΑΤΕΑΣ
ΠΡΟΔΡΟΜΙΔΟΥ ΜΑΡΙΑ ΔΗΜΗΤΡΙΟΥ ΝΙΚΟΛΕΤΑ
